“Ağlayın parmakları nur sularından kınalı kızlarım/Ağlasın Meraga göklerinden Meraga’ya bakıp yıldızlarım…/…Ağla ey Tanrı dağlarından indirilmiş Tanrı”
……….Arif Nihat Asya

“ޞarkılar seni söyler” diyordu bir sanatçı;
Radyodan nağmeler yükseliyordu,
“Bir tatlı huzur almaya” gelmişti “Kalamış’tan”
Bir başka sanatçı “veda artık her şeye”, diyordu!..

“Bir tatlı huzur almaya” gelmişti “Kalamış’tan”,
Gam ve kasaveti nerdeyse unutmuştu!
Ki buz gibi dondu kaldı, haber vardı Muş’tan:
Onsekiz evlâdını lânet terör yutmuştu!..

“Suları Islatamadım” diyordu bir şair,
“Atmaca Uçurumu” nda bekliyordu diğeri,
Oysa elindeki, bir romandı memleketine dair;
Okudukça yanıyordu ciğeri!..

“Cayır cayır yanıyoruz” du başlığı bir gazetenin,
“soluk alamayacağız” diyordu, filan Bakan bey amca;
“halledeceğiz”; diye bitiyordu sonu bültenin;
kazmayla, kürekle; ama karınca kararınca(!)

“Ah o şarkıların gözü kör olsun”
“ޞimdi uzaklarda” isem eğer ayaklarım kırılsın!..
Çadır kurmadıysam Ankara’nın göbeğine,
Benden hesap sorulsun, benden hesap sorulsun!..

Ankara – 02.07.2004
Kaynak: Notlarım