Ben hiç gitmedim,
sen gönderdin beni suskunluğunla.
Farketmedin,
oysa en uzak şehirde bile yüzüme vuruyordu nefesin…
Ben hiç gitmedim,
belki bu yüzden sakladın ‘kal’ demelerini.
Farketmedin,
bir sabah kaç ayrı yerde girdim…
Kokundan bir parçaya
sarıldım, sarmalandım,
sormadın bir kere üşüdüm mü hiç.
Sustum, yağmalandım
herşeyden vazgeçebildim,
varlığın hariç…
Ben hiç gitmedim,
sen çektin şehri üstümden.
mecbur bıraktın beni,
düşen yaprakları izledim
su birikintilerini sevdim
duran otobüslere bindim…
Ben hiç gitmedim,
farketmedin
hep sen götürdün beni…