Ben hiç aşık olmadım.
O ateşi tatmadı yüreğim,
Soğuk kar güneşinde.
Ayrılık nedir bilmem ki,
Coşayım vuslat sevincinde.
Kimsenin kara kaşına,
Ela gözüne,
Türküler yakmadım ki.

Ben hiç aşık olmadım.
Anlamam,
Ayrılık şarkılarından.
Hiç hayal de kuramam.
Göz göz yangınlara,
Tutulmadı bedenim.
Bakmayın siz bana,
İnanmayın şiirlerime….
Ne ellerim terledi,
Sevgiye dokunmaktan,
Ne dizlerime ılık sular yürüdü,
Helecandan.
Hiç ürpertilere düşmedim,
Bir yavru ceylan gördüğüm zaman.

Hiç dalıp gitmedim,
Kara sevdalara.
Uzanmadı ellerim,
Bilinmeyen ufuklara,
Gelincik tarlalarında.
Ezmedim hiç ıslak kumları,
Yalın ayaklarımla.
Anlamsızdı,
Goethe’nin mektupları,
Mideyi yakan aşk ağrıları.

Beklediğim hiç olmadı.
Ya da,
Beklediğimi göremedi gözlerim.
En vazgeçilmezlerim,
Kaygılarımdı.
Törelerle yaktım ağıtlarımı.
Utangaçtım,
Masum ve sıkılgan.
En ateşli tutkum,
En büyük aşkım,
Ah şu ar damarım.

İşte böyle biriydim ben.
Hep kendimi bilirdim.
Delikanlı,
Ve saygılı…
Bütün sevdalara direndim.

Sonra,
Bir gün,
Üç gece üç gün,
Bir töre düğününde,
Büyüklerimin azat ettiği özgürlükte,
Görücü usulü,
Evlendim.

1995