Ben her şafakta ağlarım
Hüzünle bakarak dağların,
Sabahın ilk ışıklarıyla
kamaşan karlı tepelerine.
Mutlu edemez beni sevinci
Sabaha uyanan dünyanın.
Alacakaranlığın hüznü,
Tüm dünyada tekbaşına olmak,
Ve sevdalara dair bildiklerim
Doldurur dünyamı.
Ben her şafakta ağlarım;
Gözyaşım süzülür yavaşça
Yüreğimde açtığı izden.
Nasıl dayansın ki nasıl;
Umuda yürürken yiten yiğidin,
Hasreti dağ dağ olmuş
Körpe gelinin,
Üşüyen ellerini ısıtmak için
Tenine bastıran küçük garibin destanına
Sevda yangınlarında yanan,
Yokluğun erittiği yüreğim…
Benim sevincim;
Bir sokak çocuğunun
Munis gülümsemesinde.
Yüreği yaralı gariplerin
Evlat acılı anaların
Hayata aç karnına direnen
Anasız kuzuların sevincinde.
Ben her şafakta ağlarım;
İnen her yeni günle başlayan
Yeni acılar arefesinde.

Urfa – 1999