sen bana bakma
bazen dalgalanırım
avuçlarıma sığmaz dünya
yüreğim almaz kahpeliği
ve taşıverir denizlerim
ansızın kurşunlar yağar geceme
sevdamın mahremiyetine el uzatılır
gülümün dikenleri batar canıma
sessiz kanarım
sen bana bakma be gülüm
ben gurbetten kalmayım

artık dört yapraklı yoncaları aramıyorum ümitsizce
biliyorum
bulsam da bana şans getirmeyecekler
bir güneş sıcağı yüreğim vardı zamanın birinde
ısıtırdı her yanı
oysa şimdi buzdağı misali dokundukça ben ürperirim
belki hiç bir şeye bu kadar üzülmedim
hiç bir şeye ağlamadım bu kadar
ah be gülüm
ben içimdeki gurbete yanarım

gün olur durgunlaşır nehirlerim öylesine başıboş kıvrılır
ama bazen de bir feryat figan kopar ki
bir ben kalırım içerde… bir ben darmadağın
hiç bir şeye eyvallah etmemiştim be gülüm
bir sevdaya boyun eğdim umarsızca
bir hasrete yenik düştüm çaresizce
bir yalnızlığa taşıdım yolumu
dedim ya
sen bana bakma be gülüm
ben gurbetten kalmayım.