bir başka ağlıyor
mahallenin çelimsiz çocukları
zaten ıslak bu memleket
sevdamın akıbetini dişliyor martılar
dibinde duyamıyorum camilerin ezanlarını
ardından da ismini
duymak istediğim kadar

İstanbul tersten kalkmış
başka ağarıyor akşamları
suretin yansımış kuyruklu yıldızlardan
çekilmiyor üsküdar sabahları

ilk orada tutmuştum ellerini
haydarpaşa taraflarında
kalbimiz oranın eşrafıydı
yüreğinse dudaklarımın

ben gurbetin artığıyım
yalansız
sevmeyi unutmuş intibalarda
kelimelerin yalnızıyım ağızlarda
zamansız
duyabildiğim / hissedebildiğim kadar.