salınarak gelen
bir bakıştı
gözlerimden
sonsuzluğa açılan
kapının adı

bir bakabilseydin
gökyüzü açılır
deniz üstü çiçekler ve gece
seni duygularımla karşılardı
ıslanırdın… sarılırdın… sıkı sıkı…

bu yer ki ay kızı
ne bir haritası var
ne de bir coğrafyası
bu kaypak hayata dair
yoktu anısı… yoktu şarkısı…
ve hiç yoktu zamanı…

sonsuzluktan da öteydi burası
sevdanın kolları… aşkın kucağı…
bir bakıştan yol alınır…
gidilir… ve yaşanılırdı…
üstelik yerimiz hazırdı
ay kızı

sevgimi o kadar büyüttün ki içimde
seni uç noktalarımla boğmak zorunda kaldım
özür dilerim…
oysa yıllar önce düşmüştü aşk
aklıma fikrime yüreğime
ve öylece küsüp gitmişti
dilime sesime ömrüme
en sonunda huzur bulduğum
ocakta da buldunuz ya sessizce
ama ay kızı
gidişiniz erken oldu yine
bana acısı kaldı… derdi kaldı…
ertesi günlerime…

şimdi o bakışlardan
geriye kalan tek şeyi
yani hayalini
her zamanki gibi
anımsamak mı oldu hayat
ve anımsanan yaralar
kocaman bir yalan mı oldu da herşeyler
renksiz kokusuz bir tat
yaşarken kaçmak
kaçarken kovalamak
yoksa hoşuna mı gidiyordu
ko-va-lan-mak

peki kovana sığdırabilir misin beni
düşürürken üzerime şavkı selini
ağrıma gidiyor ay kızı
o kapının önünde beklerken seni
ah bir ağlamayı becerebilsem
gözyaşlarım kusacaktı seni

artık gitme demeyeceğim sana
kalmanı da istemeyeceğim
bu gönül her akşam
salınarak gelen bir bakışına
aşık olduysa suç benim mi
hem âşık adam
sevdiğinden ne bekler ki
sıkı sıkı sarılmaktan başka
ve…
içimde kal demenin sâadeti
gidişiniz erken olsa da ay kızı
dönüşünüz geç olmasın emi

salınarak giden
bir bakıştı
gözlerimden
sonsuzluğa dökülen
sözün adı
seni seviyorum
ay kızı