Kapılarımı açan sahte güneşler utansın aşkımdan

Aşkımsa beni yatak denen bir kuyuya esir etti

Benim su bulmak istediğim yer uçurumdan

ޞelaleye karışırken güneş bana eşlik etti…

Pusu kurmuş kurt köpeklerinin oltası olmaktan bıktım

Kurtla balık çiftleşse güneş doğar deniz altından

Ben kendi pullarımı o şeyin ateşinde yaktım

Ve şimdi tütsü kokar bedenim en alasından…

Bir kağıt fabrikasında baca olmuş benim gözlerim

Gönlümse en iyisinden dördüncü hamur kağıt

Gözyaşlarımı döksem kalbime onu ziftle süslerim

Bir yağmur olsam karabulutlar yakar bana binbir ağıt…

 Kendimi güneşsiz doğan bir mantar gibi hissediyorum

Dağıtsam kafamı dört bir yana yeni dizeler doğar

Her bir kelimemle seni solucan gibi yansıtıyorum

Ve köklerim toprak altında aşkımı sözüyle boğar…

Doğduğumda bir taşmışım annem öyle anlatırdı

Yıl geçtikçe bir rüzgar, bir soğuk vurmuş bu gövdemi

Rüzgarla soğuk arasında atladığım bir sözcük vardı

O da senin nefesindi, peki hâlâ seninle mi???

Sözde on yedi kıta olacaktı benim şiirim

Fakat ben daha on yedinci dizede pes ettim

ޞimdi kalemi kırılmış, kağıt yoksulu bir şairim

Ve ben seni elimde bir tahta parçası etmiştim…