Masumluğun en soylusunu
Ve mavilerin en koyusunu
Ellerinle sundun yudum yudum
Gözlerindeydi umut ve huzur
Hayallerin arasına sıkıştırdın sevgini
Ve umudunda yaktın sevgi betiğini.
Takıpta boynunda gezdirdin emanetimi
Bazen baş aşağı duran
Arada birde yana doğru kayan..
Sırf gönül derdini bilesin diye,
Puslu gözlerini acımadan akıtan…

Sualsiz cevaplarla dolu şu gönülde,
Cevapsız bir sualdin dilimde,
Eski bir cevaptın beklide,
Sorusu yıllardır belleğimde.
Nağmesiz bir türküydün defterimde
Belki de bir nakıştın kendince,
İnce oyalı zarif ve narin!

Sonu olmayan bir yoldun belki,
Üzeri titrek ışıklarla selamlaşan
En umutsuz olduğunu zannettiğin anda
Yanına bir yoldaş aradığında,
Vakitsiz gelen bir dosttum belki.
Korkular yavaş yavaş yoklarken benliğimi,
İçimden söylediğim aşk bestemsin belki.
Attığın her ürkek adımın altındaki,
Yamalı yollarım belki.
Kimbilir, ağlarken gözlerini sildiğin,
Oyalı bir mendilim belki.
Ölmek istediğin anda, kafana doğrulttuğun,
Ruhsatsız silahım belki,
Umudun tükendiği anda,
Umut veren bir teselliyim belki.
Sevgini gömmek istediğin anda,
Mahvolmuş bir mezar taşıyım belki…