Durun bir dakika..
Dokunmayın zincirlerime,
Kendim kırmalıyım o zincirleri,
İrademe sahip çıkmalıyım.
Hükmetmeliyim beynimdeki savaşa
Çıkmalıyım şu bataktan
Kimsenin yardımı olmadan
Kalkmalıyım bu yataktan…

Durun bir dakika…
Ağlamalıyım doyasıya
Hiç susmadan kıyasıya
Ağlamalıyım…
Dinlemeliyim rüzgarın acı namelerini
Dinledikçe anlamalıyım
Anlamalıyım acının can yakan birşey olduğunu
ve yalnız kaldıkça öğrenmeliyim
Kimsesizinde bir kimsesi olduğunu…

Durun bir dakika…
Açmalıyım herkese müstehcen sırlarımı
Söyledikce yıkmalıyım kalemin surlarını
Ve bilerek yaşamalıyım, ölümün bir hiç olduğunu
Beklemeliyim yinede ölümü, bilsemde hiç olduğunu
Tüm engelleri aşmalıyım,
Kabuklu-kabuksuz ayırt etmeden yemeliyim artık karpuzu
İnsaniyetsiz facirelere durun demeliyim artık
Yok satmamalı tacirlerin ahlaksız yalanları…

Durun bir dakika
Bir hançer girdi sanki
Belimin tam ortasından
Sol yanımda bir soğukluk hissediyorum
Bir kasvet indi tinime
Ben öldüm galiba
Geldi beklediğim hiç günü
Neyse Azrail’im geldi bana müsaade..