Umutsuzluk sokaklarında dolaşıyordun…
Belli ki sevgisizlik limanında kalmışsın yıllarca…
Bilirim umutsuz bakan güneşin bile üşütmesini…
Bilirim yağmur yağsa da ıslanmamayı…
Sıkı tut ellerimi
Kimse ayıramasın…
Kimse çok görmesin mutlluğu…
Mutluluk içinde ağ kursun bırak…
Bırak gözlerinde rengarek açsın güller…
Bak nasıl da uçuyor kuşlar, kelebekler…
Yıllardır gülmediğin kadar gül meleğim…
Gül de devrilsin mutsuzluk dolu putların..
Sev delicesine sev ki…
Erisin umutsuz buz yüklü umutsuzlukların…
Sen ruhumun yalnız sokaklarının
Karanlık lambalarını yaktın…
Sevdasızlık çığlıklarını yırtıp attın…
Sen var ya gök gözlüm…
Dünyamı aydınlattın…
Seni düşünmek bile
Mutsuzlukla parçalanan kalbimi bir bir onardı.
ޞu an dışardasın…
Bilmiyorsun kalbimdeki mutluluk kasırgalarını.
Sana koşmak istiyorum bekle sevdiğim..

25.01.2005 – İstanbul