Yalnızlığımın çıplaklığında hürüm.
Ne çiçekler yapar dedikodumu,
ne de akvaryumda balıklarım.
Bir öykünün bitişi gibi hayatım yeni başlayan.
Bir acının yalvarışlarından kurtuluşu gibi bakışlarım.
Başa dönüşü gibi sonun,
taşınmaz bir yükün altından kalkışım.
Ve işte sensiz geçmiş ilk baharım,
ilk kışım.

Başımı soktuğum bir evim var.
Arzu ettiğim kanalı seyrederim televizyonda.
Belki radyomu açarım, belki de kaset çalarım.
Biraz yüksek çıksa da sesi
Rahatsızlık duymaz kulaklarım.
Tavanda asılı lambam,
Odamda dört duvarım.

Balkondan asarım halımı
tozu çıksın diye pataklarım.
İşkence çeker iki büklüm yastığım.
Yüksünmez kokumdan yorganım
ve kahrımı çeker yataklarım.
Kendim pişirir, kendim yerim.
Ne çocuklarım bağırır,
ne karım.
Bulaşıklarımı kendim yıkarım.
Kendi tenhalığımda yaşarım kendimi.
Yalnızım,
bekarım.