Bir göz ki görmüş O’nu, o görmez başkasini.
Bir can ki duymuş O’nu, o anmaz başkasini.
Yanip yakilan insan, birkaç kere bir anda;
Sînesi kebâb ise, istemez başkasini.
Aşktir gönül üstâdi, döver rûhu havanda,
Bekleyip bulmuş ruhlar beklemez başkasini.
Gönül tahtlarin tahti, Süleymâni muhabbet,
Muhabbete yol bulan, aramaz başkasini.
Her işi başka cevir bu ma’şûk u pür hiddet,
O’nda varlığa eren, var saymaz başkasını.
Biz O ޞâha kul olduk, kulluğu cihân değer,
Kullukta fahir bulduk, bilmeyiz başkasını.
Bulduk en bulunmazı, eşi olmayan cânân,
Güzelliği nümâyân, görmeyiz başkasını.