Bir el var yanımda sıkılmış bir yumruk,
her şey ne kadar acı ne kadar yalan böyle anne.
Ben gözümü seninle açtım, ben senin yüreğini aldım,
büyüdüm, olgunlaştım.
Ama beceremedim yalnızlığı…
Bana yalnızlığın acısını anlat anne

Durmak var hayatta, bazen koşmak da.
Ben hep durdum, koşmayı beceremedim anne.
Ağlamak da var sonra, gülmek de
Ben hep ağladım, gülmeyi beceremedim.
sustur, öldür zamanı, sonra;
Bana yalnızlığın acısını anlat anne…

İnegöl – 01.08.2004