Dün, oradaydım,
Senin olduğun şehirde,
Başka bir şehre giderken,
Senin bulunduğun şehre uğradım,
Yolumun üzeriydi,
Hatıraları tazelemek için,
Bu şehirde kaldım,
Yedi tepeli şehirde,
Yedi başı mağrur şehirde dolaştım,
Senin şehrinde,
Senin soluduğun havayı soludum,
Önce Eminönü’ne gittim,
Güvercinlere yem attım,
Yarım ekmek arası,
Balık ekmek yedim,
Hani itiraf etmem gerekir,
Özlemişim,
Sensiz tadı yoktu gerçi ama,
Olsun.
Altınboynuz’a olta salladım,
Kısmetime ne çıkarsa diye,
Oltama hatıralar takıldı,
Galataya uzandım oradan,
Kuleyi seyrettim,
Oradan Ortaköy aklıma geldi,
Gittim bir kahve içtim,
Mektepli işi,
Yani az şekerli,
Emirgana, Aşiyana uğradım,
Çay yerine Boğazı yudumladım,
Gülhaneye de gittim,
Maymunları seyrederken,
Kendimi maymun ettim,
Elimdeki fıstıkları kaptılar,
Güldüm kendime,
Sen olsaydın yanımda,
Eminim sen de gülerdin,
Taksim’de dolaştım,
Beyoğluna indim,
Koşuşan insanları seyrettim,
Belki de o insanların arasında,
Seni aradı gözlerim,
Kim bilir?
Çiçek pasajında,
Hüzzam bir keman çalıyordu,
ޞarkımız aklıma geldi,
Hiç de ilgisi yokken,
‘Elbet bir gün buluşacağız,
Bu böyle yarım kalmayacak’,
Sonra,
Sonra hava kararmaya başladı,
Gideceğim aklıma geldi,
Artık yol almalıydım,
Senin olduğun şehirden ayrılmalıydım,
Otogara gittim,
Bindiğim otobüste,
Bir bana el sallayan yoktu,
Hüzünlendim,
İçlendim,
Keşke bu şehirde olduğumu bilseydin,
Beni uğurlamaya gelseydin,
Keşke,
Beni sen yolcu etseydin,
İçim bu kadar acımazdı,
El sallamalar bu kadar koymazdı,
Sensizlik bu kadar yakmazdı belki,
Kim bilir?
Eğer aklına gelirsem bir gün,
O zaman,
Bana bir mendil salla yıldızlarla…

İstanbul – 1998