Mecnun bir gün yürürken, Leyla’yı düşünerek;
Demiş kendi kendine:
——— – Yürümeye ne gerek?

Biraz durduktan sonra devam etmiş yoluna,
Yürürken hiç bakmamış, sağına ve soluna.

Leyla’nın aşkı onun, gözlerini kör etmiş.
Namaz kılan adamın önünden geçip gitmiş.

Namaz bittikten sonra, Mecnun’a sormuş adam:
– Neden görmedin beni, sanki hava çok zalâm!

Mecnun’da cevap vermiş:
——— – Hava karanlık değil;
– Leyla’nın aşkı seni, görmeme oldu hail.

Adam bağıraraktan:
——– – Olur mu böyle engel?
– Leyla’yı bırak şimdi Allah’ı düşün evvel!

Mecnun demiş ki amca:
——— – Bir dinle beni önce,
– ޞu soruma cevap ver, konuşalım sakince:

“ Ben onu düşünürken, evet görmedim seni…
Allah’ı düşünürken, sen nasıl gördün beni? …'

Bu soruyu duyunca durur adamın nutku.
Bakmak değil aslında, görmektir asıl utku!