Gözlerin rüyaların askısı,
Saçların yaşamın kıyısında bir gölge gibi.

Bir çocuk üşürken karanlıklarda
Ve yalnız,
O zaman şemsiye olur şakaklarının akları.

Çerkeş’ten bir yol gider Ilgaz’a Nurdan,
Kızıl bir nehir hasretliği çeker gibi.
Düş olursun gönüllerde o dem,
Yağmur olur yağarsın ölürcesine.

Ne zaman bir türkü duysa Erdal’lar,
Hışkırıklarda boğulur,
Gözyaşı olup damlarsın.
Büyütürsün umutları bahçe bedende.

Antakya – 30.09.2006 02:30