bahar damlıyor dallarımdan!
gidilmemiş düş diyarlarında,
kahkahalara boğuluyor
bahar görmemiş ülkenin
yurtsuz çocukları.
kelepçe deliklerinde,
akrep ve yelkovan işkencesinde yürütüyorum;
bakışlarımda varettiğim,
bakışlarımla varettiğim
doğmamış çocuklarımın yüreklerini.
bir göz yaşı, bir intihar çilesi
ve bir umut!
ve bir umuttu düşledikleri
yurtsuz çocuklarımın.

elâ gözlü bir bahar sardı
yoksul ve yoksun ülkenin gönül yamaçlarını.
her ele bir buket diriliş,
her tele bir türkü,
her dile bir şiir,
ve her yüreğe bir sevda!
duysun kanadı yanmış
bütün postmodern kırlangıçlar
bahar geldi zamansız ülkenin
gönül kırlarına!

bahar damlıyor dallarımdan!
nice yüz bin umut yüzlü çocuk fışkırıyor
parmak uçlarımdan.
yanılgısız ve yenilgisiz çocuklar…
sürgün saatlerde
aşağılanmış kapı deliklerinden yükselen,
süngü bakışlı, süngü edalı,
göz yaşlarına
mahçup bir yeşil soğanı katık eden çocuklar…
mavi çocuklar…
tepeden tırnağa
tırnaktan tepeye
süte
ekmeğe
ve emeğe
ve çileye durmuş tomurcuklar!

bahar damlıyor dallarımdan
nice yüz bin umut yüzlü çocuk fışkırıyor
parmak uçlarımdan.