Darmadağın olmuştum, düzen vaktiydi.
Düşüncelerimi toparladım önce.
Korkularımı kutularına koydum.
Tozlarını aldım sevgilerimin,
Birkaçı zedelenmiş; gözden geçirmeli!

Umutlarımı, hayallerimle paketleyip,
Üst dolaplardan birine tıktım:
“-Pek azı kullanılıyor nasıl olsa!..”

Heves kırıntıları içindeydi her yer,
Hepsini süpürüverdim.

Aramızda söylenmeyen ve yaşanmayan her şeyi,
Öylece ortada bıraktım.
Saklayacak bir yer yoktu.

Hüzünlü bir bez buldum daha sonra,
Yalnızlığımı sildim.
Pırıl pırıl oldu.