Savcı bey yanıt ver diyordu:
Ne demek?
-Kara, kara örümcekler sarmış her yanı.
Ne demek?
-Anayasa da, babayasa da benim.

Hadi yanıtla bakalım, dedim içimden.

Anayasa, babayasa akşamı muhteşemdi:
Beyaz peynir, kavun ve rakı…
İçtim sabaha dek, evimin balkonunda
Gönlümden neler geldi, neler geçti
Bir bilseniz!
Güzeller güzeli benimdi,
Hani, o fıstık var ya…
Ne bileyim; belki karadut ya da
Olgunlaşmış yaban böğürtleni…

Memeleri girdi kafamın, yüreğimin içine
Hadi bakalım çıkar çıkarabilirsen.

Sadece o olsa gene neyse…
Köroğlu’nun kısrağından da iyisi benimdi
Artık önüme kim çıkabilirdi ki?

Devletler yıktım, devletler kurdum
Elbette ya…
Anayasa da benim, babayasa da benim!

Üstüne üstlük bir de şiir yazmaz mıyım

Diyemedim; yuh olsun bana!

İstanbul – 1975