Bir çocuk, maziye dikti gözünü,
Soruşturdu, babam diye ağladı.
Güldüğünde güller açan yüzünü,
Buruşturdu, babam diye ağladı.

Bir yanda feleğin kör kaprisleri,
Bir yanda yangının kalan isleri,
Bir yanda derbeder olan hisleri,
Yarıştırdı, babam diye ağladı.

Aynı dertten muzdaripiz ikimiz,
Çilelerin tamamına hakimiz,
Bizi böyle üzenler kim? biz kimiz?
Karıştırdı, babam diye ağladı.

Ciğerimi delen saf bakışlarla,
Sanki beni eziyordu taşlarla,
En sonunda gözlerimi yaşlarla,
Görüştürdü, babam diye ağladı.

Bu derde çare yok duruma göre,
Sanki gözler kaynak, yanaklar dere,
Hak katında erişilmez yerlere,
Eriştirdi, babam diye ağladı.

Adana – 15.06.2007