Bugün az kalsın ölüyordum..
Öylece, ansızın gidecektim buralardan..
Sabah olacaktı,
Güneş doğacaktı,
Az kalsın ben doğamayacaktım..

Tanrım deniyor mu beni ne?
Yoksa beni değil seni mi deniyor?
Hangimiz ders almalı, hangimiz düşünmeli?
Ben desem;
“Bak ölüm var sonunda, üzülme” desem kendime,
Üzülmüyorum ki artık..
Uzun süreden sonra gözlerim ilk defa bu kadar sıcak bakıyor güne..
Sen desem;
“Bak ölüm var sonunda, ölümüm var” desem sana,
“Gel” desem, “bir kez tut elimi bari” desem,
Gelir misin ki?

Az kalsın ölüyordum bugün canım..
Öylece, ansızın göçecektim buralardan..
Sabah olacaktı,
Güneş doğacaktı..
Az kalsın ben olamayacaktım yeni günde..

Ah be canım,
Ah be gülüm,
Neyi bekliyorsun hala?
Ölmemi mi?

İzmir – 30.01.2007