30.12.2008/İSTANBUL

Nedensiz gidişinin bu gece yıl dönümü
Bugün bir kere daha içime sızın düştü
Maziyi anımsadım karıştırdım dünümü
Üzerime çığ gibi hatıran izin düştü

Sevdama kefen gibi sanki karın beyazı
Soğutmuyor içimi karakış�ın ayazı
Dökülürken dilimden yüreğimin niyazı
Gidişin geldi akla yarama tuzun düştü

Sürgün yedi umudum ıssızca bir adaya
Sen diye koşturuyor duyduğu her sedaya
Beni tutsak ettiğin bu karanlık odaya
Hayalini beklerken ince bir tozun düştü

Sensizliği vururken kalbim her saat başı
Çatladı çatlayacak içimde sabır taşı
Yanağımdan elime yalnızlığın gözyaşı
Dökülürken aklıma elveda sözün düştü

Kurudu susuzluktan sana hasret bu tenim
Elbet sensin vefasız bu halime nedenim
Benden gittin gideli yangın yeri bedenim
Cehennem narı gibi bağrıma közün düştü

Bir kasavet çıkmazı sanki bütün yollarım
Sensizliğin yükünü taşımıyor kollarım
Hasret rüzgârı değdi gazel döktü dallarım
Ömrümün baharında kalbime güzün düştü

Sol yanımda yara var ayrılığın gereği
Hiç bir teselli yok ki avutsun bu yüreği
Gözlerimdeki yaşlar yılların geleneği
Bugün de depreştiler aklıma yüzün düştü

Uykusuz günlerime gizlemiştim bir gizi
Yargılıyor ömrümü şimdi mazinin izi
Çıkmazlara açılan kalbimdeki dehlizi
ޞiirlere dökünce gönlüme hüzün düştü