kötülüklerin geldiği hızla,
geçiyordu saatler.
acı çekerken geçmiyen saatler
ne olduysa o gün,
acıların geldiği hızla geçiyorlardı.
karşılıklı oturuyorduk,
hiç konuşmadan.
bakışıyorduk dolu gözlerle
susarak söylemek istiyorduk,
bütün söylemek istediklerimizi.
Mardin’in yaz günlerinden biriydi
günün ikindiyle-akşam arasıydı
zaman.
tozlu yolların birinde,
gözüktü beni götürecek,
tekerlekli kabusun burnu,
yani otobusun.
üzülmeyelim!
ne diye bilirizki
hayatın ayıran yüzüne,
ne küse biliriz,
ne de kızabiliriz,
bizde uyalım hayatın kurallarına.
sen ağlama,
ağlarsan
ben göz yaşı olur,
akarım yanaklarına.
ayıplanırım erkekler ağlamazken
(ağlasınlar) bizim buralarda

Mardin – 22.06.2000