Gözyaşlarımın tuzu ağzıma değdiğinde kalbim yanar
Gözlerim tel tel sana dökülür
Irmaklar kadar derin
Soluğun kadar sen gibi

Ayışığı bana dokunurken
Sesin de her tarafıma dokunur
Sabahları uzun seyahatlerde ben hep
Ben hep sensizim

Bir tren hep gider
Sensizlik de böyle midir gülüm
Hep gitmeler mi vardır
Gitmelerin ardından gelmeler mi

Soğuk tünellerin gecelenmiş sabahlarına gözler açılır
Çapaklı aşklar yaşanmak ister adeta
Çatlamış tenlerden bir uğultu yükselirken
Aşk gibi arzulanır derelerin sessizliği
Sessiz, sensiz, kimsesiz, aşksız…

Aşksız aşklar bilir misin sevgili
Orada sevmenin tadı hep acıdır
Bırakılası da değildir ki meret
İçtikçe içilesi gelir
ޞişenin dibine ayrılık düşünce
Sarhoşluğun şerefine aşksız kadehler kaldırılır