her yanım yara bere içinde
ve ben akdenizin o eşsiz maviliğinde
canımı acıtıyorum çabuk iyileşsin diye
dayanmak dersen dayanıyorum
umuda sarılıyorum
yosun kokusu tek dermanım sanırken
başlıyorum deniz kızlarından medet ummaya
gelmiyorlar ki onlar da
sonra bir bakmışım güneş batmış
çıkıyorum karaya
iki tek atıyorum sırf içmiş olmak için
verip veriştiyorum vefasızlara
hep ona buna atıyorum ne suç varsa
biraz uykuyla duruluyor zaman
uyanmışım
güneş aynı yerden doğuyor.

Eskişehir – 03.06.2007