yeniçeriler kımıldıyor işte lösemili şarkılarda
yavaştan yavaştan. kışkırtıyor bulamamak panterayı
sığınağında kanatların. birden kuşları düşündürmeye
zorluyorsun.ve sana uymuyor aşkı yalamak demir
kapılardan gündüzleri. beşik sarsıntıları gibi düşüyor
yağmur çıplaklığına. yağmur sırtına o uzun çizgileri
çiziyor. sonra o kıvılcımlara kovalarsın yeni
yetmeleri. kaçıyorsun dere kenarında kaçışının
avratlığını yıkamak için. evet kaçıyorsun belkide var
oluş sorgusundan. kaçıyorsun. toprakta kimliğini
unuttuğunu unutmak için….