Aylardan ޞubat
Gecenin koyu karanlığında yürüyorum.
Sokaklar, ıslak, sessiz, ürkütücü.
Bir ayak sesi duyuyorum arkamdan
Ölümün soğuk nefesini hissediyorum ensemde.
Sıra sıra geçerken hayat gözlerimden,
Korkuyorum, üşüyorum bu kış akşamında.
Bir silah sesi yükseliyor.
Sırtımda dayanılmaz bir acı,
Yanlış bir hayatın hazin sonu.
kokuşmuş düşüncelerin mükâfatı.
Görüyorum ardımda kalanları,
Anamın, bacımın gözleri yaşlı.
İçimde hiç tatmadığım duygular saklı.
Aylardan ޞubat
Sabahın erken saatleri,
Üzerime örtülmüş gazete kâğıtları.
Aylardan ޞubat
Bir gencin hayat hikayesini,
Yazıyor dönemin son gazeteleri.