İçimde yeniden bir çocuk uyanıyor
Ne ayıp, ne de günah,
Yeniden ağlamayı öğrenmiş bir çocuk
Bir fırtınadan çıkmış gibiyim,
Yeniden, daha bir başka sevmeye başladım hayatı
Ve yeniden sevmeyi seviyorum kör akşamlarda
Kaybolan yıllara inat, herşeyi yeniden yaşamak istiyorum
Ama bu sefer hatasız ve karşılıksız
Keşke diyorum, keşke böyle olsa
Ne faydası varki kendini avutmanın
Hikaye belli zaten, her zamanki hikaye.
Yine dışarı çıkacak, birini seveceğim
Aylar belkide yıllar geçecek
Ben yine mecnun o leyla
Sevgimiz dilden dile gezmeye
Hayranlık duyulmaya başlayacak,
Hep hayal kuracağız,
Sıcak bir ev, iki de çocuk
Ölene kadar mutlu olmanın planları yapılacak
İşte diyeceksin, işte aradığımı buldum sonunda
Mutluyum ve mutlu kalacağım dedikten sonra
Onu sevdiğine dair ne kadar söz varsa tüketeceksin
Biraz daha zaman geçince
Tükettiğin sevgi sözcükleri gibide
Sevgin tükenmeye başlayacak
Sevdanın hoyrat mevsimi başlayacak o zaman
Kavgalar, dargınlıklar ve ayrılıklar
Hepsi tek tek bir hançer gibi saplanacak kalbine
Sonra sorgulamaya başlayacaksın kendini
Neden böyle oldu ne değişti diye
Eski günlere dönmek isteyeceksin.
Biraz gayretle eski güzel günler geri dönecek
Yine mutlu olacaksın fakat buda fazla sürmeyecek
Kara gün ensene yeniden yapışacak
Tamam diyeceksin buraya kadar
Yeter bitti artık,
Biraz daha zaman geçince yanlış yaptığını anlayacaksın
Ama iş işten çoktan geçmiş olacak
Ömrünü üzülmekle tüketeceksin.
Sen yine en başa döneceksin.

Gemlik / Bursa – 19.02.2004