Talihsiz göçmeni sıkıştırdıklarında
yitirilmiş hayallerini düşünürken
Evine giden yolda yorgun argın,
Teninin farklılığını,
Saçlarının gecenin karanlığıyla
yarışan. siyahlığını biliyorlardı

Molotof kokteyli camları parçalarken
Zifiri ölüm bulutu örterken geceyi
Duydukları çığlıkların farklı dilden
Olduğunu da biliyorlardı.

Onun yabancı olduğunu biliyorlardı
Oysa bilmedikleri de vardı

Umarsız bir acıyla yere yığıldığında
Gözlerinde, yolunu bekleyenler vardı
Asfaltı kızıla boyayan kanın sıcaklığı.
Can verirken alevler içinde
Çekilen sanki cehennem azabıydı…

Birkaç uçak saati ötede
Onlar da yabancıydı oysa
Saçları sarı, tenleri farklıydı
Konuştukları dil de artık yabancıydı
Yazık ki bunu bilmiyorlardı…

İstanbul – 13.05.1999 02:10