Birdenbire mevsim, birdenbire aşk
Yorgun bir akşam kuşu
Gecenin sesine kendini katarak
Hangi dağın ardında
Hüznün kumaşını dokur

Sakla beni kalbim, güneş kanıyor
Sal üzerime merhamet bulutunu
Uzun bir yolun önündeyim
Sen olmazsan eğer içimde
Tüketir beni o hain korku

Çadırımız sökülsün vakit tamam
Göçebe aşkların çocukları
Acının yorgun atlarına binip
Bir kehânetin ardından yürüsün
Bir yusufçuk kuşu konsun yüzlerine

Ne yapsalar biter ihanetin gecesi
İçimize üflenen nefes
Çağırır bizi tûfanlara ve yağmurlara
Ve biz dağlara çekiliriz
Üstümüzde bir hatıra olur ıslak gece

İşte yine önündeyiz burası toprak
Bizi bağışla bozgun bitti
Bakışlarımızda saklı kalan
Ne varsa burada bırakıp
Gün ışımadan yollara düşelim