Sevgili’ye…

Bir parça alev yakar koskoca yangın olur,
Ateşpâre bakışın bu yangının sebebi,
Gözlerin ah gözlerin deli rüzigâr gibi,
Esiyor esiyorum, diniyor diniyorum.

Gözlerin birer lisan neler neler söylüyor,
Alfabesini çözmek yangınına düşmektir,
Gözlerimden kalbime iniyor bu kor,
Yakıyor yanıyorum, sönüyor sönüyorum.

Bakışından süzülür yenilenmiş sevdalar,
Her gün başka seversin ebedi izi kalır,
Bir önceki sevinin, kalbimde özü kalır,
En değerli mirasım bu öyle sanıyorum.

Yangından kalan yara; yanık bir şiir sana,
Mısralar arasında kır atlar şahlanıyor.
O ateşpâre bakışın gözlerinin gizinde,
ޞehit yarası gibi kanıyor, kanıyorum.

İstanbul – 2005