Sen hangi mevsimin zemheri ayazısın ki

yaslanmışsın pencerenin pervazına

kirpiklerin Ege’ye dönük

bir dudağın gül, bir dudağın dikendi hep

senli zamanlar da öğrendim ebruli sevişmeleri.

 

 

 

Bir hüzzam makamda takılı kaldı dil ucum

sazlar kekelemeymiş aslında

okyanuslara bıraksam da ağzımdaki buzu

kimsenin umrunda değil artık

aynı duygular uğruna

farklı zamanlarda doğuyor güneş

ama olsun

zaten/bu yüzden hep karanlıklardayız.

 

 

 

Bütün yolcuları sana mı bıraktı bu liman

her daim hıçkıra hıçkıra ağlamak mı ayrılıklar?

aşklar hep yitik birer yolcu

yanlış adresler bırakıp oyalar

her ayrılığın sonu

yeniden bir kavuşmanın doğuşu gibidir

oysa düşler hep bir umutla düşer yollara

hiç dönmeyeceğini bilse de

onu ümitle bekler.

 

 

 

Nuri Dağdelen

Özdere-İzmir

28.4.2010

Saat.23.49