Aşkın sıfırında yürüyorum
Yıldızların seni yansıttığı bu gecede
Geçtiğim bu yollar, sana götürüyor beni sanki
Sonunda sadece karanlık olduğunu bilmezcesine
Ve kentin ışıkları daha da rengarenk yanıyor
Bir hayelin izini sürmeye çalışan bu kalple alay edercesine

Aşkın özlemliğinde yürüyorum
Okul çıkışlarında, teklif edilen seyirci rolünü
Liseli aşıkların oynadığı filmlerde üslenirken
Karanfil sokağının kulağıma çarpan müzik sesleri arasında, seninle sen olmadan sohbet ederken

Aşkın sıcaksızlığında yürüyorum
Yine o soğuk Ankara sabahlarının birinde
Aslında üşüyenin yalnızca ben olduğumu
Ve yalnız benim ellerimin soğuktan çatladığını anladığım o sensizlik saalerinde

Aşkın sınırında yürüyorum
Ardından ortaya çıkan uçurumların kıyısında
İçimde her an düşme korkusu,
Bir sallanır gibi oluyor, aldırmıyorum
Çünkü o anda zaten aşkın sıfırında olduğumu fark ediyorum.

Ankara – 02.11.2004