Bahar gelse de bu diyara,
ısınsa da yer yer içim,
dağların tepesi hep karlı,
aşka buruktur kalbim.

Hep farklı aşklar filizlenir her gün,
ama gönlün tepesi hep karlı,
buz tutar sevda yelleri,
çözülmek bilmez nice baharlara…

Tatlı bir söz ısıtır kalbi,
çıkmak bilmez ama bir türlü dudaklardan,
duygularda burukluk yaratır ve sonra aşkta,
Aşkın rızkı olur uzaklarda.

Diyarlar gezer gönül seyyahları,
gezerler nice aşkları,
ölür gider bu kirli günahkar bedenler,
baki kalır aşkları.

Gönül ayazlarında ısınacak yürek ararsın,
bu soğukta öleceğini bilsen yine sevgiye koşarsın,
ölsen bile sen; her baharda,
mezarında güllerle taşarsın.

Sevgim uzun gecelerin ardında,
geceyi bekler gözyaşlarım,
bu adaletsiz diyarın tufanında,
yok olur gider içten duygularım,
yerine başka bir şey koyamazsın,
onaramazsın sevgiyi kaybolan öz benliği…