Sevgilim sandığım bir hayalmiş meğer,
Bir hayal uğruna mecnuna döndürdün beni,
Serap dahi olsa deli olmaya değer,
Olmayan aşkının divanesi eyledin beni.

Koştum durdum onca zaman, bir gölge peşinde,
ޞems’i unuttum, gecenin ateşine vurdum kendimi,
Mevlana misali döndürdün kapının eşiğinde,
Beni benden aldın da unutturdun bana kendimi.

Sen olduktan sonra, ‘ben’ öldü, silindi, gitti,
Sende can buldu bu can, ruhum eridi ve bitti,
Sen yoktun, lakin benim için varlığın bir geçitti,
Aşkının hayaline, bir can feda olsa ne çıkar.

Ankara – Kasım 2007