Bir sevdalım var.

Kaşları,
yüreğinde silahı olan,
bir muhafız.

Saçları,
ayağa kalkmış,
aslan kükremesi.

Gözleri,
karın altından fışkıran,
bir kardelen.

Sesi,
beyindeki duvarı delen,
bir tüfek mermisi.

Alnı,
onurun yıldızlardaki,
beyaz yumruğu.

Yüzü,
ağustosta toprağa düşen,
bir yağmur damlası.

Sen, sevdamsın!

Gel,
aşkımız eskimesin,
solgun bir,
mürekkep lekesi gibi.

Gel,
aşkımız savrulmasın,
fırtınadaki,
kum taneleri gibi.

Gel,
aşkımız tutsak olmasın,
kafesteki,
bir kuş gibi.

Gel,
aşkımız tırpanlanmasın,
köreltilmiş gençlik gibi.

Gel,
aşkımız felç olmasın,
çelişkilerin ceryanında.

Gel,
aşkımız yitmesin,
bir hırçın akıntıya kapılıp da.

Gel sevdalım!
Hasretin gül rengiyle tut.
Dağ gibi yüreğinle,
omuz ver.
Engin denizlerde,
rüzgarınla sar ki,
aşkımız solmasın.

İzmir – 27.01.2004