Bebeğime

Bir akşam vakti
Yeni İstanbul’un betonları arasında
Soğuk, ürkütücü kaldırımlarda
Yürüyorum bir başıma
Bu soğuk önceleri üşütüyor beni
Her attığım adımda
Senin sıcaklığınla
Biraz daha ısınıyorum
Çünkü her adımda
Daha bi yakınlaşıyorum sana
Özlemimin arttığı saatler bunlar
Güneş el sallıyor artık aya
Tamamen karardı artık
Sokaklar, caddeler
Her attığım adımda
Senin ışığınla aydınlanıyorum
Çünkü her adımda
Daha bi yakınlaşıyorum sana
Gecenin karanlığına gömdüm
Senden önceki tüm düşlerimi
Sana geliyorum kapatma gözlerini
Gözlerimin içine bak geldiğimde
Aşka dair ne varsa
Göreceksin o gözlerde
Uzat ellerini
Kristal kalbimi avuçlarına koyacağım
Ona iyi bak ve sahiplen
O kalp sende kaldıkça
Can katacaksın canıma
O kalp kırılmadıkça
Sen de canımdan parça olacaksın
Artık gece de terk etmekte beni
Karanlığına gömdüğüm
Senden önceki düşlerimi de
Yanına alarak
Gece yeni gelen günle beraber
Seni de bana hediye etti.

İstanbul – 28.10.2004