güzeldi nasıl desem durup durup
şükürler kılarak ürperirdim
aşkımızı yaşadıkça

ve dağların eteklerinden savruldu hüzün
takvimleri yırtıp bitince günleri güzün
güneşe mi başlamıştı yolculuk
bilmiyordum çünkü unutmuştum herşeyi
nasıl hatırlarım
ellerinle ellerimi tutup
güzelliğin şiiri dudaklarından dökülürken
başını omzuma yaslayıp

ve çokça anlatılan bir masaldık
dağların ardında birileri gizliydi
çocukların hayallerinde yaşardık
rüyalarında aşıklara umut verir
sabah deniz sahillerinde aranırdık
günboyu caddelerde dolaşırdı şiirlerimiz
şiirimiz hayatın bir canlı damarı olur
bir şah damar olur
öylece kaydedilirdi bir gurup vakti
biz yaşayan bir destan olmuştuk
her sabah aşk sofrasında besmeleyle severken
inan olsun görmedi hiç bir kuş
böylesine zamana nakış nakış işlenmiş bir aşkı
suru üflerdi bekleyen ruhlara
çünkü öylesine masum bir aşk
sığmazdı dünyanın kirlenmiş encamına

ben akşamları aşkımı yürüdümse
taşıyamayacağım denli yüce bir sen vardın