Kaçış yolu yokmu!
Bütün yollar kapalımı!
Tek kaçış yolu!
Sabahın gelmesi için,
Dua etmek mi gerçekten.

Bize denk geldi,
Mutluluk göz yaşım.
Her gece kabus gibi çöken,
Sessizliği bozan,
Kursun seslerini dinlemek.

Kaderimiz oldu,
Karanlık gecelerde bitanem,
Azraile teslim olmak.
Can alıcı yerimizden,
Yaralanmayı beklemek.

Oysa dunya,
Hayatımızın baharıydı.
Mevsimde aşk mevsimi
Papatyalar açıyor,
Fal bakmak için.

Ama uzay çağında!
Türkiye’nin doğusunda hala,
Yaşamayı engelleyen maalesef,
Kurşunlar yağıyor durmadan.

Moskova – 1995