Sevmek;
Sensiz gecelerde sevebilmek seni;
Doyasıya, tarifsiz duygularla
Kışın ardından gelen bahar gibi!..
Uçarken maviliklerinde göğün
Aşarken dağları, tepeleri,
Donuk şehirleri,
Uçsuz bucaksız okyanusları,
Yorulmuşken,
Konamazken
Ufukta beliren ada gibi!..
Kavuran sıcağında çölün
Bir yudum su gibi!..
Karların arasından boynunu uzatıp açmış,
Kardelen gibi.

Ve sevmek seni;
Sen yokken!..
Anlatamamak,
Tarifi imkansız hislerimi
Sevgi gibi,
Dostluk gibi,
Aşk gibi!..

Adana – 1992