Yağdığında gözlerimden bedenime, lapa lapa
Düşerken hayallerime tekti bu bedende!
Beni kaplayan beyaza olmasa da
Isıtan bu kalbi durmadan ateşiyle.
Sarmıştı artık dört bir yandan düşlerimi,
Her anımda aklımda bir izdi meşgul eden bu ruhu gizemiyle,
İşte ben bu gizeme verdim bu kalbi.
Daha önce hiç karşılaşmadığım ve hissetmediğim o gizeme.
Bilmezdim adını o sihirli sözün,
Farkını başından beri hissettirdiği aşkının anlamını anlarken,
Başladım şiirlerime, sadece ona yazdığım, içindede
Tek çiçek olan yasemine adadığım şiirlerime.
Her ne kadar yoksun da olduysam bu duygulardan,
Bilmediysem de şiir yazmasını evvelden,
Yüce aşkı getirdi dışı sert ama,
İçini kimsenin bilmediği beni bu hale.
Uçurmuştum artık hayallerimdeki beyaz kuşu göklere,
Çünkü hayallerim gerçek o da kalbimin yarımı olmuştu.
Göz açıp kapayıncaya, bir anda oluvermişti her şey.
ޞimdi deseler ki o da burada özlemi için göndermiş yüreğini
İnan, dünyalar az kalır sahibi olduğum mutluluk yanında!
Ama biliyorum, buram buram tüttüğümü yüreğinde.
Artık benimde, içinde ondan başka kimsenin olmadığı
Dünyalarım var, sadece ikimize ait dünyalar.
Ve biliyorum ki umudumuz yaşatacak bu yüce varlıkları
ޞimdiye kadar görülmemiş bir yağmurla, asırlar boyu