Oğlan: Çeşmenin önü yoldur,
Gelip geçenler boldur.
Bu çeşme aşk çeşmesi,
Doldur güzelim doldur.

Kız: Oğlan mani söylersin,
Bana “güzelim!” dersin.
Sen aşktan ne anlarsın?
Büyü de aklın ersin.

Oğlan: Benim aklım eriyor,
Gözüm, gönlüm görüyor.
Baban bile söz verdi,
Seni bana veriyor.

Kız: Babam öyle söz vermez,
Gönlüm sana yüz vermez.
Yaşın benden küçüktür,
Bu işe aklın ermez.

Oğlan: Çeşmenin yanı söğüt,
Büyükler verir öğüt.
Yaşım senden küçükse,
Beni koynunda büyüt.

Kız: Oğlan açık saçıksın,
Hem deli hem kaçıksın.
Sevda senin neyine?
Daha dünkü çocuksun.

Oğlan: Dağı, taşı delerim,
Harç karıp, kum elerim.
Kız ben seni kundağa,
Bebek diye belerim.

Kız: Oğlan sen çok şımardın,
Horoz gibi kabardın.
Seni taşa tutarım,
Kaçarsın ardın ardın.

Oğlan: Kirpiklerin ok mudur?
Bende gönlün yok mudur?
Çeşmeden su taşırsın,
İşin gücün çok mudur?

Kız: Kirpiklerim ok benim,
İşim gücüm çok benim.
Var git oğlan yoluna,
Sende gönlüm yok benim.