Sen, gönlümün efendisi naz makamı

Zannetme ki seni kaybetmenin

Zorluğunu çekiyor şimdi sensizliğim

Zannetme ki bu sevda şehrinde

Garibim

Öksüzüm

Yetimim

Cefa ülkesinde beklemek yakışmaz bana

Ayrılığın arkasında bıraktığın

Siyah geceler de olsa

Gördüğüm rüyalar ölüme de uyansa

“Eyvah” diye bir kelime

Tatmayacak dilim

Senin adına Yaratana

Uzanmayacak elim

Sevabım olmadın ki

Günahım olasın

Feryadım olmadın ki

Ahım olasın

Bir müspette gibi sunulan

Sevdanın habercisiydin

Asılsızdı gelişin

Nasıl muradım olasın

ޞimdi sen

Kin tutmuş yüreğinle

Gölgeni okşa gölgeni sev

Rehin kalan sensin çünkü

Duyguların yalnızlığında

Akmayan gözyaşlarına sığın

Oyalan avucunda kalanlarla

Ayıkla gecenin sessizliğinden kendini

Ayıklayabilirsen

Ve gez gezebilirsen

Hayallerden bozma o saatlerde

Vurdumduymazlığınla pervasızca

Sana uzanmak

Bu sevdanın intiharıdır

Sana güvenmek

Azrail’e can verme zamanıdır

Yalan değil

Can lezzetindeydin bir zamanlar

Can özümdün

Ama şimdi

Adına nefes almak haramdır

Keşkelerim

Hatıralarıma baş kaldırmaz

Hüznü yakıştıramam gözlerime

Hıçkırığa mahkûm etmem dudaklarımı

İsyana salmam yüreğimi

Yansa da avuçlarımda

İade edilen gözyaşlarım

Bil ki

Tacım olarak kalacak gövdemde

Sensizliğin önünde eğilmeyen başım

Hasreti sürüp namluya

Beynime sıkar mıyım sandın

Özlemlerini urgan yapıp

Boynuma takar mıyım sandın

Bu sevdanın cesedini

Gömecek kadar cesurum

Senin için yaşamış olsam da

Sanma ki senin için ölürüm

Söndürdüm özlem ateşini

Kapattım hüzün perdesini

İndirdim yıldızların dibinden seni

Ellerimin uzandığı her yerden

Sildim hayalini

Doldurdum kadehime yokluğunu

Yalnızlığımı kutluyorum

Meğer sensiz de düşermiş

Takvimlerden günler

Sensiz de geçecek

Aylar yıllar ve de mevsimler 

Yurdagül ÖZAY