Ey zahir, uzak ol aşıklardan,
Bir ‘âh’ına aman yaklaşma sakın,
Kaçıver, işitirsen bir ‘ah’, ondan,
Bilesin ki; zelzeleler yakın.

ޞu gök ayakta ise, aşık için elbet,
Yeryüzü sabitse, aşktan olsa gerek,
Ne vakit kıyametler kopar alemde,
Aşık’tır müsebbib, değişmez gerçek.

Durun, durun incitmeyin aşıkanı,
Kastınız mı var, cümle cihana,
Ateşler saracak dört bir yanı,
Düşerse dilinden bir ‘âh’ mekana.

Ankara – Kasım 2007