Eskir bir damar bulup
sızıyorum çatlaklarından
ilerliyorum umarsızlığına
bir kördövüş bu
kördüğüm tenlerimizde
suskun bellek kundağı

aşikâr yazgı!
Tohuma kaçtı bilgeliğin
Ayartılmış pervaneler gibi
Yalnızca döndüğü yönü besledi

Ölgün güzelliğin sindi yüzüme
Parmak izin sıvandı belleğimden
Kırdı kalemi hakim:
Kalıp yargılamak isterdim
Susup acımak, ah vakit dar

Bir odayım artık
Ölüsünden sonra içine girilmeyen