duyulmaz..
duyulsaydı
sesin olurdu

görülmez..
görülseydi
gözlerin..

ellerim..
sen dokunmadan da
ellerimdi..

gözlerim de öyle..

mevcuttu dudaklarım da
sen
öpmeden

bedenim de öyle..

bu can doğmuştu
sensiz de..

mevcuttu
yani
parmaklarım da
değmeden yanaklarına
ve
kulaklarım
işitmeden de kelimelerini
mevcuttu

ama

bir başka işittiler
seni duyduktan sonra
sevginin
umudun
ilk kez kendi sesini dinlediler

ve parmaklarım
ilk kez denize dokunan parmaklar gibi
titrediler
yanaklarında

dudaklarım
sıcak bir çay gibi
şubatın soğuğunda
demlendiler
ilk kez
dudaklarında

ellerim
seninle ki çoğaldılar
ve böylesi aşık tene
ilk kez
dokundular

gözlerim de
Mustafa Kemal’in
Kemalpaşa dağından
bakışı gibi İzmir’e
ilk kez
gözlerine baktılar..

evet mevcuttu bu can
ne kadar mevcut olursa bir can
aşık olmadan..