Kaldırımları bilmişsin ana kucağı
Başın dik tüttürüyorsun baba ocağı
Sen utanma iyilik perileri eğsin başını
İbreti temsil mi ediyorsun bu kuşağı

Gözünden akan soğuk yaşı
Kızgın fırınlar dahi pişiremez
Bir başına sürer mi hayat yolculuğu
Aldırma karanlık sokakların asil coçuğu

Karanlık sokaklar senin evin
Asi rüzlarlar eser içinde
Hanımefendi beylere inat
Dalgalanırsın bu şehirde

Senin gibi çok camilerin doğurduğu
Kaderin değil insanların kovduğu
Bir lokma için yediğin yumruğu
Aldırma karanlık sokakların asil coçuğu

Saçların yapışık ikiz gibi duruyor kirden
Kalbin saf, temiz doğduğun günden
Tebessüm görürsen bir iki kişiden
Umut gülleri açacak kırıldığı yerden

Mektuplar gönderiyorsun zarfsız
Bakışların beste yapar karşılıksız
Kaldırımlar sessiz geçiyorlar selamsız
Tek kişilik ailesin anasız babasız

Ankara – 2001