Deniz gözlerini yumdu
Uçtu gitti, okyanuslara doğru…
Dünyadaki tüm tekneler
Düdüklerini çaldılar sürekli;
Dağlara, taşlara, gökyüzüne
Haber ilettiler…

Deniz’e denizlerin mavi suları,
Yosunlar, mercanlar, balıklar eşlik etti.
Hepsi üzgündüler;
Ama onu alıp götürdüler

Gökyüzünün yedinci katına

Deniz orada kaldı; orada
Arzu vardı, Leyla vardı,
Havva vardı, Lilith vardı!

denizler yağmur olup
Yeryüzüne döndüler.

Süreyya kimsesiz kaldı;
Arzu yoktu, Deniz yoktu
Ve yetmedi sevgili Anadolu
Tanrılarıyla, Tanrıçalarıyla.

Sevda bu yağmurlar gibi
Sırılsıklam kanayan bir yürek
Dayanan gene o yürek.

İstanbul – 2004 / 08.12.2006
Kaynak: Dokun Bana O Kadar Kolay Ki!