prensesim
sarı çiçeğim
göğsünün içine
saklandığım benim
ayrılığa ihanet diyorlar bu şehirde
peki sen ne dersin şu ağlayan gözlerime

gitmemeli yüreğin
senden önce gurbet ellere
gitmemeli gözlerin
senden önce ötelere

yıllarca
yaşanılmamış günlerin
kirleriyle yıkansak bile
ardımızda bıraktığımız
dupduru suyu içen
nedir kana kana sence
sakın ola bu sevdaya yalan deme
yalan olmaksa yaşamak
bu kiralık düzende

hep kaypak değil ya bu hayat
açtım kollarımı gülüşüne
hele bir gel de
yumruklar savur göğsüme
ben sararım seni
kurban olurken bu can
yüzün de açan bir tek gamzene

hayalini bende bıraktığından beri
kapımdan götürme ayak sesini
yasak meyve olma cennetimde
boynu bükük bırakma düşlerimi
ah kör olası sözler bir gün
öldürür öldürmesine de kendini
ama gel gör ki gülüm
kimselerde olmayan
o minicik yüreğin kalır yüreğimde

uzun lafa kısa diyemem
çiçeklere sol diyemem
gönül soframı kurdum bir tanem
helaldir duygularım
yüreğimi çatlatana kadar ye
akrebin yelkovanı
zehirlediği saatte

insan sevdiğine
rezil olsa da âyan beyan
gözlerim de gözlerinin özlemi
şu an saat gecenin bilmem ki neresi
ve sen
yorgun şehrimdesin biliyorum
ben böyle sevmesem seni
sen nasıl rahat edersin ki
kusuruma bakma sevgilim
geçiyordum kıyılarından
sadece sevdim ki

şimdi kim bilir
kaç yüz eskiyecek içimizde
ve şimdi kim bilir
kaç yüz intihar edecek içimizde
belki kederleneceğiz gündüz gece
belki de
her şey yandı bitti
kül oldu deyince
hayat işte